Ik zie leiderschap als een innerlijk proces dat zich sociaal manifesteert. Dat betekent dat we onze buitenwereld (bijvoorbeeld onze naasten, zowel privé als zakelijk) kunnen zien als spiegel van onze innerlijke belevingswereld. Deze manier van kijken geeft je als mens de kans om pijnpunten in jezelf te onderzoeken maar daarnaast ook om geluksmomenten diep te laten insijpelen. Deze zomer ondervond ik hoe de natuur mij een reflectie van mijn weg en van mezelf toonde.

Ik trok door Zweeds Lapland. Het zou een reis worden van bezinning en brainstorming. Toekomstige leiderschapstrajecten uitwerken, de opmaak van trainingen rond transformatie en het afwerken van mijn masterwerk over innerlijke integratie en leiderschap stonden op de planning. De echte invulling was echter een stuk anders. De  prachtige, ongerepte natuur liet mij onverwacht een spiegel zien over mijn eigen weg van transformatie.  Op de tweede dag dat ik daar was, nam ik de beslissing om een tocht te ondernemen. Mijn zin voor avontuur leidde me naar een pad dat niet zo in trek was bij de toch al schaarse toeristen. Voordat ik het goed en wel besefte, liep ik door hoge struiken en bossen. Helemaal alleen. Na 5 uur stappen kwam ik bij een kruising terecht (vanzelfsprekend zonder wegwijzers). Het pad op de kaart wees duidelijk rechtdoor. De platgetrapte struiken leken me eerder een pad zijdelings aan te geven. Aangezien ik kost wat kost de top wou halen, stond ik daar voor de keuze. Welke weg zou ik nemen? Mijn hersenen draaiden op volle toeren, mijn lichaam zei me duidelijk ‘volg het pad van de kaart, zo geraak je boven’. De rampscenario’s in mijn hoofd waren veelvuldig aanwezig.. Ik was al 5 uur onderweg en de vermoeidheid begon zijn tol te eisen, gsm-bereik was er al een tijdje niet en ik had zeker al 3 uur geen mensen meer gezien. Alles in mijn lichaam zei; ‘neem de weg op de kaart’. Toch had ik het gevoel dat ik links moest afslaan. Dus tegen mijn gedachten, en gierende stresshormonen in, besloot ik toch om zijdelings af te slaan. Na een halfuurtje wandelen, kwam ik op de meest mooie plaats terecht. Het was niet de top die ik op voorhand bedacht had, maar een schitterend meertje met een klavertje vier aan de kant van de oever.

Waarom schrijf ik dit op?  Dit verhaal symboliseert voor mij de weg van transformatie en legt ook bloot wat het juist zo moeilijk maakt om te veranderen. Je wordt als leider geconfronteerd met je eigen spiegels in je team of organisatie. Deze spiegels dienen als tool voor bewustwording. Als signalen om ‘het pad’ te vinden. Ze maken je als leider vaak bewust welk gedrag niet doeltreffend is en niet werkt. Deze spiegels bieden je de kans om iets in jezelf te transformeren, te veranderen, dat uiteindelijk leidt naar gedrag dat wel ondersteunend is voor de fasen waarin je team zich bevindt.  Bewustwording van gedachten, emoties en gedrag is  de eerste stap van transformatie.

We spreken pas echt van transformatie als je in een nieuwe realiteit komt, dat vraagt om in de meest spannende situaties te ontspannen. Om in het hier en nu te blijven. Niet ten prooi te vallen aan automatismen uit het verleden. Op dat moment is het cruciaal  om nieuwe gedachten, nieuwe emoties en nieuw gedrag toe te laten en te vertonen. Meteen ook het moeilijkste aspect van transformatie

Als mens hebben we in de loop van ons leven routines opgebouwd. Handelingen, gedachten en emoties die we dag in dag herhalen en toepassen. Ons lichaam (die een vertaling is van onze emoties) is voorgeprogrammeerd om elke dag dezelfde handelingen te doen. Ondanks de nadelige effecten van bepaalde gedachten, emoties, zijn we als mens geneigd toch deze routines aan te houden. Dit is veilig voor ons als mens omdat ze bevestigen wie we zijn. Op het moment dat ik op de kruising stond, zei mijn lichaam en mijn gedachten: Kristel de kaart is de bekende weg, neem de veilige, vertrouwde route.

Als leider, als mens bewust worden van bepaalde gewoontes die niet het gewenste effect hebben en beslissen om deze gedachten, emoties en gedrag te veranderen zodat je daadwerkelijk in een nieuwe realiteit komt , dat is transformatie! Op dat  moment zet je voor jezelf het verlangen neer je te ontwikkelen naar een gewenste gewoonte. Het is op dat moment dat je in het veld van transformatie terecht komt.

De uitdaging in transformatie ligt in het inslaan van nieuwe ongekende paden. Het nieuwe heeft zich nog niet volledig aangediend en het oude heeft nog veel macht. Het lichaam met bijhorende chemische reacties zal alles in staat stellen om toch te opteren voor de oude vertrouwde, veilige situatie. Het is op de meest spannende momenten, toch leren kiezen voor onze vooropgestelde gewenste ontwikkelingen, wat moed, veiligheid in jezelf en vertrouwen in het onbekende vraagt. Op  mijn pad in Zweden had ik moed en vertrouwen in die innerlijke stem nodig, om en mijn lichaam en mijn gedachten niet de overhand te laten nemen. Het is de  kracht vinden om op de meest moeilijke momenten toch te kiezen voor nieuwe gedachten, nieuwe emoties die ons leiden tot nieuw gedrag. We hebben ooit de oude gewoonten opgebouwd door herhaling. Zo heeft ook het nieuwe en het onbekende voeding nodig om te kunnen groeien.  En zoals je hieronder kan zien, werd mijn keuze voor het inslaan van een nieuwe, ongekende weg beloond door deze ongerepte parel.

Als transformatie- en organisatiecoach loop ik graag mee op het pad van leiders en mensen, die de moedige stap zetten om de weg van transformatie te bewandelen.

Deel dit blogbericht!